Goodbye Holland, Hello Canada!

Na maanden, weken, dagen afgeteld te hebben, was het zaterdag 23 augustus dan eindelijk zo ver: mijn avontuur ging beginnen! Op Schiphol kreeg ik toch wel een beetje de kriebels, want waarom wilde ik ook alweer zo graag vier maanden weg van alles wat ik lief heb hier in Nederland? Een paar traantjes, zoenen en knuffels later was er geen weg meer terug. De vlucht verliep soepel; ik werd volgepropt met vliegtuigeten, heb zo'n 3 films gekeken et voila na 9 uur stond ik op Canadese grond.

Aangezien Move in Day op zaterdag 30 augustus was, ben ik de eerste week in een backpackers hostel verbleven. Het hostel is gevestigd in Downtown, een populair deel van Vancouver vol met restaurantjes, winkels, pubs en clubs. M'n jetlag kwam al snel om de hoek kijken, dus om 8 uur 's avonds (ondertussen 5 uur 's nachts in Nederland) ben ik m'n bed ingedoken.

Wat zo leuk aan een hostel is, is dat de meeste mensen alleen arriveren en daarom maak je snel contact met elkaar. Zondag hebben we met een groep van zo'n 10 mensen fietsen gehuurd en langs de seawall van Stanley Park gefietst. (En ja ook ik, een echte Nederlander die dagelijks fietst, moest een helm op.) Ik keek m'n ogen uit, want wát heeft Vancouver een ongelofelijk mooi landschap. Ontzettend gaaf om de zee, hoge gebouwen en bergtoppen allemaal op één plaatje te zien. Maandag zijn we met dezelfde groep naar Lynn Canyon Park in North Vancouver geweest. Een mooi natuurpark met watervallen, cliffs om vanaf te springen, enge bruggen en beren. Helaas geen beer gezien.

Omdat het weer ontzettend goed was (zo'n 28 graden met zon) lagen we dinsdag met een ultiem vakantiegevoel op het strand van Kitsilano Beach en woensdag aan een groot zwembad in Stanley Park met uitzicht op zee. Ondertussen arriveerden er veel nieuwe UBC studenten in het hostel, met name Australiërs (mooie vakantieadresjes zijn in de pocket). Ook Kim, een meisje die ik uit Leiden ken, arriveerde woensdag. Toch wel fijn om eindelijk weer even Nederlands te praten! Donderdag besloten we om met zo'n 25 man de Grouse Mountain te beklimmen. Een berg van bijna 3 km met 2830 "treden". Hallelujah, misschien hadden we de waarschuwing "intermediate to advanced hikers" toch als een hint moeten opvatten. Het was zwaar, echt zwaar. Het heeft ons uiteindelijk twee uur en 6 minuten gekost (onder andere ook door de vele pauzes en het voeren van eekhoorntjes) om de top te bereiken. Maar het was het waard! Wat een uitzicht!!! Daarnaast waren er ook beren te bewonderen. Dus beren in Vancouver gespot: check.

Die avond hebben we voor het eerst het nachtleven in Vancouver betreden. En wat een feeeest! We zijn naar the Roxy geweest, een club op Granville street met live muziek afgewisseld door dj's. Aangezien we de volgende dag niet heel veel waard waren, hadden we een relaxte dag voor de boeg. We gingen naar de campus om het een en ander op te halen en om het gewoon alvast gezien te hebben. En wauw, wat is het grooooot. Het is gewoon een stad op zich met zo'n 50000 studenten. Dat is meer dan het dubbele inwoners van Lisse!

Zaterdag was het Move in Day en konden we rond een uurtje of 12 inchecken en onze kamers in. Ik woon samen met een meisje uit Australië, India, Frankrijk en Schotland. Lekker multi culti. Er zou nog een zesde meisje moeten komen, maar waar die uithangt? Ik woon in Walter Gage, een grote studentenflat met 17 verdiepingen die uit drie towers bestaat. Ik zit in de East Tower met een prachtig uitzicht op zee en bergen. Elke verdieping heeft vier units. Een unit is een soort studentenhuis op zich. Je hebt je eigen kamertje en deelt de badkamer, woonkamer en keuken met je 5 huisgenootjes. Ik kan me hier zeker wel vier maanden vermaken! Door het hostel heb ik al veel mensen leren kennen, waarvan twee meiden die nu in de unit tegenover mij wonen. Eigenlijk staan onze voordeuren gewoon altijd open en komen we steeds bij elkaar buurten. Diezelfde avond zijn we naar een openingsfeest van een studentenvereniging hier geweest, Sigma Chi ofzoiets. Het was Toga Night, dus iedereen kwam gewikkeld in beddengoed met gouden kransjes in het haar naar het feest. De komende weken staat er dagelijks een feestje op de planning om het jaar goed in te luiden.

Vandaag is het Labour Day, een nationale feestdag in Canada waarop iedereen vrij is en alles dicht is. Een perfecte dag om even tijd te maken voor het thuisfront en jullie op de hoogte te stellen van mijn eerste week. Na deze eerste week begin ik de gewoontes van de Canadezen ook wel een beetje onder de knie te krijgen. Allereerst heerst hier de ongeschreven regel: geef ALTIJD fooi. En nee, dit is dus niet alleen na een dinertje in een restaurant. Je moet bijvoorbeeld ook de taxichauffeur, kapper en bartender fooi geven. En dit is niet een schrale fooi van een paar cent, maar zo'n 20% van het totale bedrag. Daarnaast zijn sommige kroegen en pubs ook een soort restaurant. Ze kunnen je dan daarom vragen om na een paar drankjes eten te bestellen. Dat staat in de wet. Zie je het al voor je in Nederland?

Wat betreft ice hockey, zeg je gewoon hockey. Het is namelijk ook geen grass soccer of field rugby. Één dollar noem je een Loonie en twee dollars een Toonie. Een toilet noem je een washroom, je krijgt namelijk rare blikken als je gewoon toilet zegt. Tot zover de Canadese inburgeringscursus.

Morgen heb ik eerst een oriëntatiedag en woensdag beginnen dan eindelijk m'n colleges. Ik ben benieuwd! Vanavond eerst Labour Day vieren met een Gardenparty hier op de campus!

Liefs, Lisa